Η Charissa Thompson δεν είναι δημοσιογραφία

Την περασμένη εβδομάδα, η Charissa Thompson άνοιξε το γαμπρό της στο podcast Pardon My Take και, για λόγους που δεν είναι ακόμα κατανοητοί σε μεγάλο βαθμό από εμάς, θεώρησε ότι ήταν πολύ χαριτωμένο να παραδεχτεί ότι στο παρελθόν είχε κάνει παραπέρα αναφορές. Πόσο αξιολάτρευτο!

«Το έχω ξαναπεί, οπότε δεν με έχουν απολύσει επειδή το είπα, αλλά θα το ξαναπώ. Κάποιες φορές έφτιαχνα την αναφορά γιατί ο Α, ο προπονητής δεν έβγαινε στο ημίχρονο ή ήταν πολύ αργά και έλεγα, “Δεν ήθελα να χαλάσω την αναφορά”, οπότε είπα “εγώ” Απλώς θα το φτιάξω αυτό», είπε ο Thompson στο podcast.

«Πρώτα από όλα, κανένας προπονητής δεν θα θυμώσει αν πω, “Γεια, πρέπει να σταματήσουμε να βλάπτουμε τους εαυτούς μας, πρέπει να είμαστε καλύτεροι στην τρίτη θέση, πρέπει να σταματήσουμε να γυρνάμε την μπάλα και να κάνουμε καλύτερη δουλειά για να κατέβουμε”. το πεδίο.’ Όπως, δεν πρόκειται να με διορθώσουν σε αυτό», εξήγησε. «Λοιπόν, είμαι εντάξει, απλώς θα φτιάξω την αναφορά».

Μετά από μια σημαντική αντίδραση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από δημοσιογράφους που ο Α, παίρνουν τη δουλειά τους στα σοβαρά και ο Β, βρίσκουν προσβλητικό να λένε ψέματα στο κοινό, Ο Thompson έβγαλε μια δήλωση με μισή καρδιά περπατώντας πίσω τα σχόλιά της, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.

“Όταν ήμουν σε ένα podcast αυτή την εβδομάδα, είπα ότι θα έφτιαχνα αναφορές νωρίς στην καριέρα μου όταν εργαζόμουν ως παράπλευρος ρεπόρτερ πριν μεταβώ στον τρέχοντα ρόλο οικοδεσπότη», είπε ο Thompson. «Δουλεύοντας στα μέσα ενημέρωσης καταλαβαίνω πόσο σημαντικές είναι οι λέξεις και επέλεξα λάθος λέξεις για να περιγράψω την κατάσταση. Συγγνώμη. Ποτέ δεν είπα ψέματα για τίποτα ή δεν υπήρξα ανήθικη κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως αθλητική εκπομπή», έγραψε.

Λοιπόν, πού να ξεκινήσετε με αυτό;

Πρώτα απ ‘όλα, τι κάνει η Charissa Thompson σε ένα podcast που σχετίζεται με το Barstool, δεδομένου ότι οι Barstool έκαναν το όνομά τους, σε μεγάλο βαθμό, μακριά μισογυνία, παρενοχλώντας γυναίκες, και να διαβεβαιώσω τα «ψαγμένα κορίτσια» ότι είναι, στην πραγματικότητα, κουλ, και ότι το πρόβλημα είναι οι άνθρωποι που επισημαίνουν το ιστορικό του σεξισμού; Η Thompson αποκαλεί άλλους δημοσιογράφους στο περιθώριο «μερικούς από τους καλύτερους φίλους της», αλλά Τρέισι Βόλφσον έχει γίνει στόχος του Barstool στο παρελθόν. Έτσι έχει Σαμ Πόντερ. Το ίδιο και δεκάδες άλλες γυναίκες που εργάζονται στα αθλητικά μέσα. (Πλήρης αποκάλυψη: Έχω πάει επίσης στόχος του Barstool για χρόνια.)

Ρίξτε ένα για την αδελφότητα, υποθέτω.

Αλλά δεύτερον, υπάρχουν τόσα πράγματα ηθικά λανθασμένα με την Thompson να παραδέχεται ότι έφτιαξε αναφορές που στη συνέχεια διέδωσε σε ένα μαζικό κοινό. Η δουλειά σου ως δημοσιογράφος δεν είναι να βρεις κάτι, τίποτα, να πεις, αλλά να αναφέρεις τι πραγματικά συμβαίνει. Βλέποντας το ρεπορτάζ ως γεμάτη χρόνο εκπομπής ή ότι πρέπει να πω κάτι όταν η κάμερα είναι ανοιχτή δεν είναι η δουλειά. Η δουλειά είναι να λαμβάνουμε πληροφορίες στους θεατές και η βετεράνος ρεπόρτερ Laura Okmin εξήγησε όμορφα πώς να χειρίζεσαι προπονητές που δεν θα μιλήσουν ή δεν θα πάρουν συνέντευξη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, φυσώντας το «Μερικές φορές δεν θα μου μιλήσουν» του Thompson! άμυνα έξω από το νερό.

Η Okmin μου έχει πει στο παρελθόν ότι αυτή, και οι περισσότεροι πλευρικοί ρεπόρτερ, κάνουν την ίδια προετοιμασία κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για τον αγώνα με την ομάδα στο θάλαμο μετάδοσης. Ρίχνει πάνω στα ίδια φύλλα στατιστικών, κάθεται στις ίδιες συναντήσεις, κάνει τις ίδιες συνεντεύξεις. Ωστόσο, πρέπει να βρει πώς να λαμβάνει τεράστιες ποσότητες πληροφοριών, όχι μόνο για το παιχνίδι, αλλά για την ομάδα και τους παίκτες της, σε ένα κοινό, σε μια εύκολα εύπεπτη μορφή σε λιγότερο από ένα λεπτό. Αυτή είναι μια δουλειά που απαιτεί πραγματική ικανότητα, αφοσίωση και φασαρία. Ενδεικτικά, απολαύστε αυτό το βίντεο της Molly McGrath του ESPN να σηκώνει τον κώλο (με τακούνια) για να λάβετε τη συνέντευξη μετά τον αγώνα:

«Μα και τι; Ούτως ή άλλως, δεν παίρνουμε ποτέ καμία πληροφορία από παρασκηνιακούς δημοσιογράφους. Ποιός νοιάζεται?” Τέτοια ήταν η αποχή από μια συγκεκριμένη φατρία της βάσης των θαυμαστών μετά τα σχόλια του Thompson. Δεν είμαι σίγουρος πώς να εξηγήσω στους ανθρώπους ότι οι δημοσιογράφοι που λένε ψέματα στο κοινό είναι κάτι που πρέπει να τους ενδιαφέρει, αλλά εδώ είμαστε. Δεύτερον, χρειάζεται μόνο να σκεφτείτε τα ρεπορτάζ της Kaylie Hartung για τον τραυματισμό του Joe Burrow στο τέλος της σεζόν το βράδυ της Πέμπτης ή τη Lisa Salters στο γήπεδο κατά την κατάρρευση του Damar Hamlin στην εθνική τηλεόραση για να ξέρετε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.

Η Thompson που δικαιολογεί το ψεύτικο ρεπορτάζ της υποστηρίζοντας ότι «κανείς δεν θα θυμώσει μαζί μου» γιατί είναι τόσο αποκαλυπτικό για το πώς βλέπει την αθλητική δημοσιογραφία που μάλλον θα χάσει τη δουλειά της γι’ αυτό. Πώς μπορεί κάποιος να εμπιστευτεί ξανά οποιαδήποτε πληροφορία που μεταδίδει στο κοινό; Η δουλειά μιας δημοσιογράφου δεν είναι να μένει στην καλή χάρη αυτών που καλύπτει, ειδικά όχι των προπονητών και των παικτών του NFL, αν και θα αναγνωρίσω την αιμομικτική σχέση μεταξύ των επαγγελματιών αθλημάτων και των «συνεργατών» της εκπομπής αυτές τις μέρες. Αλλά το γεγονός ότι η Thompson φαίνεται να πιστεύει ότι το κύριο πρόβλημα με τη δημιουργία ψευδών αναφορών είναι ότι ένας προπονητής είναι θυμωμένος μαζί της είναι αποκαλυπτικό.

Δεν πρόκειται να μας πάρω στο δρόμο των «ραδιοτηλεοπτικών» εναντίον των «δημοσιογράφων». Όλοι γνωρίζουμε ότι τα αθλητικά μέσα ενημέρωσης έκαναν προ πολλού τον υπολογισμό ότι οι γυναίκες στα ερτζιανά πρέπει να είναι ελκυστικές, εκτός από το να εργάζονται δύο φορές πιο σκληρά από τους άντρες για να ληφθούν σοβαρά υπόψη, και ότι η αποφασιστικότητα έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους που απαραιτήτως νοιάζεστε για την ηθική της αναφοράς που μπαίνει στο πεδίο. Είναι ξεκάθαρο ότι οι γυναίκες στα αθλητικά μέσα ακόμη πρέπει να δουλέψουν σκληρότερα από τους άντρες συναδέλφους τους για να πάρουν το πόδι στην πόρτα, πολύ λιγότερο έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια εκπομπή NFL. Η Thompson βγαίνοντας και παραδέχοντας πόσο ανόητα παίρνει τη δουλειά της, μια δουλειά που χιλιάδες γυναίκες θα σκότωναν για να έχουν, αισθάνεται σαν ένα χαστούκι στο πρόσωπο για κάθε γυναίκα που εργάζεται στα αθλητικά μέσα – από τον αθλητισμό γυμνασίου μέχρι τους επαγγελματίες, ανεξάρτητα από το μέσο εργάζονται μέσα.

Υπάρχει πόλεμος κατά των δημοσιογράφων σε όλη τη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο. Μέχρι στιγμής το 2023, 60 δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί στην εργασία. μπλουζάκια που υποστηρίζουν τη δολοφονία δημοσιογράφων είναι στην επικρατούσα κυκλοφορία και διαθέσιμο για αγορά όπως μιλάμε. Ο Έλον Μασκ, ο ιδιοκτήτης του X, έχει τακτικά δυσφημίσει πραγματικούς δημοσιογράφους και προωθεί τη «δημοσιογραφία των πολιτών», η οποία δεν ελέγχεται, δεν προέρχεται από πηγές, δεν επιμελείται ή δεν επιβεβαιώνεται. Μια μεγάλη μερίδα του αμερικανικού κοινού πιστεύει ότι οι δημοσιογράφοι λένε ψέματα και φτιάχνουν πληροφορίες, παρόλο που όποιος έχει εργαστεί για ένα νόμιμο μέσο θα σας πει ότι δεν είναι αλήθεια. Ναι, τα μέσα ενημέρωσης κάνουν λάθος ιστορίες που και που. Αλλά η αποτυχία και η κατασκευή δεν είναι τα ίδια πράγματα. Η Charissa Thompson μόλις έδωσε σε όλους εκείνους που πιστεύουν ότι οι δημοσιογράφοι είναι ψεύτες και παραμυθάδες ένα ολόκληρο podcast για να κρεμάσουν τα καπέλα τους.

Ορίστε λοιπόν οι Laura Okmins, Suzy Kolbers και Tracy Wolfsons. Εδώ είναι οι Pam Olivers και Andrea Kremers και Lesley Vissers. Εδώ είναι οι Lisa Salters και Kristina Pinks και Molly McGraths, η Kaylee Hartungs, η Karthryn Tappens και η Melissa Starks. Σε όλες τις γυναίκες που εργάζονται στα αθλητικά μέσα ενημέρωσης που κάνουν τις (πολύ συχνά άχαρες) δουλειές τους με ακεραιότητα, επιμονή και θάρρος — σας ευχαριστώ.